Φέτος ήταν η πέμπτη χρονιά για εμένα που επισκέφθηκα το Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου στον Λαύκο Ν. Πηλίου. Ένας τόπος ευλογημένος, ανάμεσα σε ελαιόδεντρα και τρεχούμενα νερά. Τα κινητά δεν έχουν σήμα σε αυτό το μέρος, στα Κωτίκια όπως

ονομάζεται η θέση που βρίσκεται η Μονή, όποτε ξέρεις πως για αυτές τις ώρες που θα είσαι εκεί θα βρεις για λίγο την ηρεμία σου από τηλέφωνα, social media και όλο το άγχος που έχει «εισβάλει» στην καθημερινότητα μας. Η διαβιώση για αυτές τι δύο ημέρες που γιορτάζει ο Άγιος Αθανάσιος, σε γυρίζει πίσω στο χρόνο, τότε που οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς ρεύμα και χωρίς όλες αυτές τις σύγχρονες ανέσεις.

Η προετοιμασία για την γιορτή ξεκινάει από το πρωί 1 Μαΐου, όπου γυναίκες και άντρες συγκεντρώνονται στην κουζίνα του μοναστηριού για να μαγειρέψουν το φαγητό που θα σερβιριστεί το βράδυ. Το μαγείρεμα γίνεται σε μεγάλα καζάνια, που σιγοβράζουν πάνω στην φωτιά!
Οι γυναικές αναλαμβάνουν το κόψιμο των λαχανικών και ότι άλλο απαιτείται για τα φαγητά και άντρες το ανακάτεμα μιας και είναι το ζόρικο κομμάτι της υπόθεσης! Πιάτα ημέρας λοιπόν: Γίδα κοκκινιστή με ρύζι και μαγειρίτσα! Παραδοσιακές παλιές συνταγές του Λαύκου και της ευρύτερης περιοχής του Πηλίου. Βέβαια το σιγανό μαγείρεμα στην φωτιά τους δίνει μια τοσο ξεχωριστή γεύση!

Κατά την διάρκεια του μαγειρέματος δεν λείπουν τα αστεία και τα πειράγματα! Το μεσημεριανό πρόχειρο φαγητό των μαγείρων, που θα είναι κάτι σύντομα μαγειρεμένο και αυτό στην φωτιά και η χαρά και η γλυκειά αναμονή για την βραδιά που θα ακολουθήσει.. Όμορφοι άνθρωποι αυτοι οι Λαυκιώτες στην ψυχή και το νου. Πάντα με ένα χαμόγελο και μια ιστορία από τα παλιά γεμάτη γλυκές αναμνήσεις. Πόσες ιστορίες άκουσα αυτα τα χρόνια, και πόσες ακόμα σε αυτές τις μικρές στιγμές, όπως στο μοναστήρι.

Η ημέρα κυλάει όμορφα μέχρι το απόγευμα, που αρχίζει να έρχεται ο κόσμος. Οι ντόπιοι με τον Ιερέα του Λαύκου, τον Πάτερ Βασίλειο, συνοδεύουν την εικόνα του Αγίου Αθανασίου, από την κεντρική εκκλησία του χωριού προς το Μοναστήρι. Η καμπάνα αρχίζει να χτυπάει χαρμόσυνα, τη στιγμή που η εικόνα καταφθάνει με πλήθος κόσμου στο Μοναστήρι. Οι ντόπιοι αγαπούν τον Άγιο Αθανάσιο καθώς η ιστορία λέει, ότι έχει βοηθήσει με την Θεία Χάρη Του πολλ’ες φόρες ανθρώπους που βρεθήκαν σε δύσκολες κατάστασεις, όπως για παράδειγμα σε ένα θέμα υγείας. Αυτές τις ιστορίες όμως μπορεί κανείς να τις μάθει μόνο αν βρεθεί στο μοναστήρι, από τους γηραιούς ντόπιους.

Η λειτουργία ξεκινά και ησυχία απλώνεται από άκρη σε άκρη του μοναστηριού. Στην μικρή εκκλησία, με τις παμπάλαιες αγιογραφίες, ακούγονται μόνο οι ψαλμωδίες του Παππά και των ψαλτάδων. Το φως των κεριών και των καντηλιών, τρεμοπαίζει ενισχύοντας την κατανυκτική ατμόσφαιρα. Σε λίγο, ο Παππά -Βασίλης, βγαίνει στον προαύλιο χώρο με τον κόσμο για να τελέσει την αρτοκλασία. «Πλούσιοι επτώχευσαν και πείνασαν{…}» ακούγεται από τον Πάτερ και τους ψαλτάδες και ένα δέος απλώνεται στις ψυχές και τα πρόσωπα όλων. Η λειτουργία φθάνει στο τέλος της. Ο Πάτερ Βασίλειος, μοιράζει τον άρτο στους πιστούς, ενώ οι τοπικοί άρχοντες μοιράζουν στον κόσμο λουκούμια για το καλό. Βλ.εδώ: Αρτοκλασία-βίντεο

Σε λίγο θα ξεκινήσει το φαγοπότι. Οι μάγειρες περιμένουν, από σεβασμό, να καθήσει στο τραπέζι ο Πάτερ Βασίλειος, στην μια εκ των τριών τραπεζαριών της Μονής, για να σερβίρουν το φαγητό που ετοίμαζαν ολημερίς με χαρά. Το σερβίρισμα ξεκινά, όλος ο κόσμος συγκεντρώνεται στις τραπεζαρίες και απλώνει τα καλούδια που ο καθένας έχει φέρει από το σπίτι. Πίτες, γλυκά και ψητά που έχουν ψήσει νωρίτερα στον περιβάλλοντα χώρο του Μοναστηριού. Οι οργανοπαίχτες ξεκινούν τα τραγούδια, νησιώτικα και πηλιορείτικα, μελωδίες που φέρνουν χαρά και κέφι! Το φαγητό σύντομα τελειώνει, και σειρά έχει ο χορός! Μικροί και μεγάλοι πιάνονται σε κύκλο, και χορεύουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες!

Κάποιοι διανυκτερέουν στο μοναστήρι, και την επόμενη ημέρα ξύπνουν για την πρωινή λειτουργία. Είναι ωραία να ξύπνας σε αυτό το περιβάλλον.

Ακούς μόνο το κελάηδισμα των πουλιών, το θρόισμα των φύλλων από τα δέντρα και το τρεχούμενο νερό στο ποτάμι. Ακούγεται σαν παραμύθι και όμως είναι η πραγματικότητα! Η λειτουργία ξεκινά, η καμπάνα χτυπά χαρμόσυνα και ο κόσμος συγκεντρώνεται ξανά. Στην συνέχεια οι γυναίκες της κουζίνας σερβίρουν καφέ και γλυκά στον κόσμο.

Το μεσημέρι το γλέντι συνεχίζεται στα Αλώνια! Στους ελαιώνες, δηλαδή, γύρω από το Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου – οι ντόπιοι στήνουν τις ψησταριές τους και το γλέντι συνεχίζεται! Δείτε παρακάτω σχετικό βίντεο:

Μετά το μεσημεριανό γεύμα ακολουθεί η επιστροφή της εικόνας στην κεντρική εκκλησία του Λαύκου, Το Γεννέσιον της Θεοτόκου.

Η εικόνα καταφθάνει, την οποία κρατούν στα χέρια δύο παιδάκια — για το καλό που λένε– οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και ο Παππά Βασίλης, διαβάζει την εικόνα ξανά μέσα στην εκκλησία.

Στην συνέχεια οι πανηγυριώτες τελειώνουν το πανηγύρι με το τελευταίο πηλιορείτικο συρτό στην πλατεία του Λαύκου.—->>>>>

—>>Δείτε εδώ σχετικό βίντεο:

Έτσι λοιπόν είναι το πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου μέσα από τα δικά μου μάτια. Σας προσκαλώ όλους να βιώσετε και εσείς του χρόνου αυτή την μοναδική εμπειρία ζωής.

Ευχαριστούμε την Δέσποινα για τις φωτογραφίες!

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες εδώ: