Πρόκειται για ένα μουσείο που δημιουργήθηκε από τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαυκιωτών η Δράση. Ουσιαστικά πρόκειται για μια συλλογή που δημιουργήθηκε από δωρεές των κατοίκων του Λαύκου, με αντικείμενα και εργαλεία που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινότητά τους τα παλιά χρόνια.

Πρόκειται για τα ένα από τα δύο Μουσεία Ραδιοφώνου σε όλη την Ελλάδα. Άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά στις 28 Οκτωβρίου του 2008. Πρόκειται για μια συλλογή 130 ραδιοφώνων, εκ των οποίων τα 100 περίπου είναι δωρεά του Γερμανού καθηγητή Μηχανολόγου Ηλεκτρολόγου και φιλέλληνα Βίλφρεντ Σεπς. Ο ίδιος κατέχει μια συλλογή από 2.000 ραδιόφωνα εκ των οποίων τα 100 δώρισε στο Μουσείο μας. Η ιδέα για το Μουσείο Ραδιοφώνου γεννήθηκε ένα βράδυ όπου ο ίδιος μαζί με τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαυκιωτών η Δράση έπιναν το κρασί τους. Στην συνέχεια ο κύριος Δημήτρης Πιατά, ηθοποιός και Δημοτικός Σύμβουλος του τότε Δήμου Αθηναίων, πρότεινε στον Δήμο να συμβάλει οικονομικά στην δημιουργία του Μουσείου.

Ο αείμνηστος κύριος Αντώνης Ταβάνης, είχε αναλάβει τις διαπραγματεύσεις με τον Δήμο Αθηναίων, δυο μέρες όμως πριν την συνάντηση με τους αρμόδιους, εξέπνευσε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς. Ο Βιλφρεντ Σεπς πρότεινε το Μουσείο Ραδιοφώνου να αφιερωθεί στην μνήμη του και να πάρει την ονομασία “Αντώνης Ταβάνης”.

Ιδρύθηκε το 2005 προς τιμήν του εικαστικού Αθανάσιου Φάμπας (1922 – 2011). Στον χώρο του Μουσείου εκτίθενται πίνακες, στους οποίους κυριαρχεί η γυναικεία μορφή και γλυπτά, δωρεά του ίδιου του εικαστικού.

Από τις μεγαλύτερες πλατείες του Πηλίου, με χαρακτηριστικό τα πανύψηλα πλατάνια που στέκουν αιώνες και προσφέρουν σκιά και δροσιά, τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Γύρω της υπάρχουν οι εστιατόρια με παραδοσιακή πηλιορείτικη κουζίνα και το παραδοσιακό καφενείο που λειτουργεί από το 1785.

Η πρώτη βρύση, με τον μέχρι και σήμερα, πανύψηλο πλάτανο που υπήρξε στον χωριό όπου γύρω της εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι οικιστές. Από αυτή την βρύση προμηθευόταν νερό τα παλιά χρόνια πριν δημιουργηθεί το υδρευτικό σύστημα.

Η βρύση της Τουλούμπας κατασκευάστηκε το 1910 στην θέση «Λειβαδάκια». Την ονομασία της την οφείλει στην τουλούμπα που υπήρχε εκεί. Το νέρο προέρχεται από τις πηγές Σκούρα και Στάκη. Το 1913 φύτευθηκε ένας πλάτανος που υπάρχει μέχρι και σήμερα από τους Ν. Παπαϊωάνου και Ι. Ξηραδάκη, ο οποίος προσφέρει σκιά και δροσιά σε όσους κάθονται να ξαποστάσουν.

Κατασκευάστηκε το 1994 από τους κατοίκους, στην οποία έδωσαν την ονομασία “κεντρική” γιατί βρίσκεται στην πλατεία, η οποία είναι στο κέντρο του Λαύκου.

Κατασκευάστηκε την χρονική περίοδο 1903 – 1904 λόγω της αύξησης του πληθυσμού, λίγο πιο κάτω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Σε αυτή την βρύση, κάτοικοι του χωριού συνηθίζαν να πλένουν τα ρούχα τους.

Η βρύση του Χατζή ή Χατζόβρυση, κατασκευάστηκε το 1800 από τους κατοίκους του Λαύκου. Την ονομασία της την οφείλει σε κάποιον κάτοικο που λεγόταν Χατζής. Η πρόσβαση προς αυτή γίνεται μέσα από μια υπέροχη διαδρομή στην φύση.

Η βρύση του Χατζή ή Χατζόβρυση, κατασκευάστηκε το 1800 από τους κατοίκους του Λαύκου. Την ονομασία της την οφείλει σε κάποιον κάτοικο που λεγόταν Χατζής. Η πρόσβαση προς αυτή γίνεται μέσα από μια υπέροχη διαδρομή στην φύση.